18.5.07

Frustrerte fruer

...ja og så er mor mi blitt psykotisk igjen, høyrer eg ei dame (i ein slik kjole som ser ut som han enten er kjøpt på Spar Kjøp eller i ein av Newton Centres ekslusive butikkar - sannsynlegvis det siste) seie til venninna si i det ho går forbi meg på gata.

På kaféen smuglyttar eg til samtalen mellom dei to elegante venninnene i slutten av trettiåra - eller rettare sagt monologen til den eine av dei; "...vi har tenkt på om vi skal selje huset eller berre leige det ut, men eg veit ikkje - det er ei stor avgjerd å ta..." "...og no snakkar han om å kjøpe seglbåt! Han veit ikkje noko om segling! Eg seier han må vere medlem i yachtklubben ei stund først, for å finne ut om det er noko for han..." "...men alle venninnene mine med barn verkar så slitne heile tida, alt dei gjer er å klage - veit du, det skremmer meg..."

På leikeplassen snakkar eg med ei mor som er jødisk-ortodoks. Ho ventar saman med veslejenta medan dei eldre tvillingane er i barnehagen - tre gonger i veka køyrer ho langt for at dei skal få gå i ein ortodoks barnehage. Samtalen endar der han ofte gjer, i samanlikningar mellom landa våre. "1750 dollar," sukkar ho. "Vi betaler 1750 dollar i månaden for helseforsikringar for oss og barna våre. Det er ei månadsløn, det! Det er heilt sprøtt!"

Livet i forstaden er altså ikkje berre lettvint sjølv om husa er store og bilane blanke. Eg visste det jo, men det er noko anna å høyre det med eigne nysgjerrige øyre...