Lilla og turkis

Den første gongen var ho lilla, denne dagen er ho turkis frå bh-stroppene og ut. Svarte sokkar med kvite notar på har ho kvar gong. Det lange grå håret i hestehale. Alle sit i ring og syng på dyrelydar og spelar på tamburinar og dansar med flagrande sjal og ligg på teppe medan ho går rundt og spreier alvestøv i form av tonar frå eit klokkespel. Det er akkurat som på film. Kor mange år har ho halde på med dette? Entusiastisk og profesjonell, rutinert og roleg. Kronisk positiv og velvillig. Om att og om att dei same songane, nye folk kvart semester. Valet står mellom å sjå det openberre komiske i at eg sit her og syng di-di-didididi mens eg slår meg på låra, eller å bli med og leike saman med ungane. Men kven har eigentleg glede av at eg ironiserer over noko eg frivillig har meld meg på? Så eg blir med. Så klart! Det kunne trass alt vore eg som sat der i lysegrønt...